نا گفته ها از خودی ها و ناخودی ها و فراسوی جشنواره چهل و سوم فیلم فجر به قلم ذبیح اله رحمانی

ذبیح اله رحمانی:

جشنواره فیلم فجر طبق سنوات گذشته همیشه حاشیه هایش بیشتر به چشم می آید.
حجم زیادی از فیلم ها که بیخود و بی جهت و بخاطر بیلان کاری ارگان های نظامی، امنیتی و تبلیغی در جشنواره حضور داشتند.
امسال انگاری تقریباً همه فیلم ها قهرمانان مثبت و منفی، پیر و جوان، زن ها و مردها با شرکت دخانیات قرار داد پنهان یعنی صیغه عقد موقت بود که امسال به عقد دائم تبدیل شده بودند.
بی برنامه گی و تاخیر در پخش فیلم ها رکورد ها را جا به جا کرده بود.
لیست فیلم ها به دو دسته تقسیم بندی شده بود: فیلم های بخش مسابقه تنی بودند و فیلم های خارج از مسابقه ناتنی و محروم از ارث قلمداد کرده بودند.
بهترین فیلم ها در صف پخش خارج از مسابقه نمایش دادند و اگر در بخش مسابقه حضور می داشتند، قطعا همه جوایز اصلی را درو می کردند.
بازیگر معروفی به نام رضا عطاران که از چاه نبوغش فراوان بهره برداری نموده و بیش از یک دهه مردم را به سینما کشانده بود، با چرت گویی اش اعصاب رسانه را به هم ریخت، مثل خواننده مشهور گذشته که برای دوباره در صدر اخبار بگیرد، دائم حاشیه های احمقانه می ساخت.

رکورد هزینه های ساخت فیلم ها، آمار و ارقام های گذشته گان را به گورستان نامعلوم برده بود.
فیلم های که با کمتر از یک میلیارد به رقابت ناعادلانه با دهها میلیاردی ها داشتند.
گروه انبوه برنامه سازی های ناشناخته جوان که کمترین آشنایی با اهالی رسانه، دوربین بدست که در میان مخاطبان می لولیدن.
جشنواره امسال محصول مدیران فرهنگی ویترینی و اجاره ای دولت قبل بوده که با نهایت کم سوادی به ثمر رسیده بود.