سعید رجبی فروتن : همایش سینمای ایران چگونه میتواند دستاوردی برای سینما داشته باشد؟

سعید رجبی فروتن _همایش یکروزه سینمای ایران تحت عنوان «سینمای ایران، نگاهی به آینده» روز اول بهمن برگزار شد.
در این همایش اگر چه پیرامون موضوعات مختلف و پراکندهای صحبت شد و همین جمعبندی محتوای همایش را قدری سخت میکند، اما نفس برپایی همایش قابل اعتنا است. فریدزاده در توجیه تعدد موضوعات همایش گفت: «چرا این پنلها را انتخاب کردیم بازمیگردد به گفته آقای وزیر که یک ضلع پنجگانه را مورد توجه قرار دادند و هرکدام از این محورها به بحث سینما و اقتصاد است. یکی از مسائل مهم توجه به سینما به مثابه یک هنر است. دیگری بحث سینما و فناوری است و اگر ما فناوری را نشناسیم نمیتوانیم به جایگاه خودمان در جهان پی ببریم و یکی از مهمترین مسائل حوزه فناوری نیز هوش مصنوعی است. بحث دیگر نسبت سینما، انسان و حکمرانی است که نسبت هنرمند با جامعه و نسبت جامعه با حاکمیت را مورد بررسی قرار میدهد. یکی از مهمترین مسائل این پنل این است که مخاطب من به عنوان یک فیلمساز کیست و براین اساس باید چه زبانی را اتخاذ کنم و محور آخر هم سینما از منظر بینالملل است.» با این حال دکتر هادی خانیکی یکی از سخنرانان همایش ضرورت تبیین و تشریح تخصصی موضوعات را در جلسات آینده یادآورشد.
اهمیت این همایش فارغ از کم و کیف مطالب ارایه شده در ادامه مرور شده است:
دامن زدن به مباحث نظری، مسالهشناسی و تبیین وضع موجود به ویژه در پرتو تحولات شگرف فناوریهای نوین در صنعت تصویر، مدیران اجرایی سینما را از عملزدگی دور میکند و بینش و بصیرت لازم را برای انجام هرگونه برنامهریزی به آنها میدهد.
رابطه بین دانشگاه و مراکز و انجمنهای علمی و فرهنگی با دستگاههای اجرایی در چنین همایشهایی نمود پیدا کرده و میتواند زمینهساز تعمیق و گسترش همکاریهای علمی بعدی باشد. از یاد نبریم ایده اولیه این نشست به ابتکار انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات بوده است.
وجهه علمی و دانشگاهی رییس سازمان سینمایی میتواند تضمینکننده استمرار چنین نشستهایی باشد و با انتخاب یک دبیر علمی آشنا با تحولات و نقاط عطف سینمای ایران و جهان میتوان سینما را محدود به حاشیههای ریز و درشت فیلمها و اکران آنها ندانست.
خوشبختانه فریدزاده در همایش صرفا حضور تشریفاتی نداشت و آماده بود که در برابر سخنرانان میهمان سراپاگوش باشد و راهکارهایی برای برونرفت از چالشهای موجود بیابد.
او گفت: «من هم اینجا هستم تا حرف دوستان را بشنوم تا با کمک هم از این هزارتو رهایی پیدا کنیم.»
ناگفته نماند پیش از این در دولت دوازدهم همایش مشابهی با تمرکز بر سینمای دیجیتال طراحی و برگزار شد اما متاسفانه از آن زمان تاکنون به دلیل تغییر دولتها و نگرش مدیران، امکان استمرار چنین نشستهایی فراهم نشد. حال آنکه طراحی محورهای علمی همایشهایی از این دست باید به گونهای باشد که حداقل سالی یکبار تداوم داشته باشد و باری به هر جهت برگزار نشود. علی ربیعی، دستیار اجتماعی رییسجمهور و رییس هیاتمدیره انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات وعده داده است که با همکاری سازمان سینمایی نظیر این همایش بهصورت ادواری برگزار شود.
حضور سخنرانان از بین متخصصان و چهرههای سیاسی و دانشگاهی و مدیران اجرایی اگر چه در جای خود مغتنم است، اما با دعوت از اساتید و نظریهپردازان سایر کشورها میتوان از دیدگاههای تازه استقبال کرد و زمینه مشارکت علمی بین هستههای علمی کشورمان با دیگر ممالک را فراهم کرد. به عنوان مثال در همایش اخیر سه تن از کارشناسان پنل «سینما و فناوری نوین»، سال گذشته در نشست مشابهی در موزه سینما به این خاطر که فرصت بیشتری داشتند، درباره هوش مصنوعی AI به تفصیل صحبت کردند و در همایش اخیر (براساس آنچه منابع خبری گزارش کردهاند) دامنه بحث آنها از جلسه سال گذشته بهطور معناداری فراتر نرفت.
قابل پیشبینی بود که پنل حکمرانی در سینما به اعتبار شرکتکنندگان در آن و نیز زیربنایی بودن عناوین اعلام شده، واجد نکات قابل تأملی باشد. این انتظار تاحد زیادی برآورده شد؛ بهطوریکه صورتبندی انجام شده از سوی دکتر خانیکی درباره مسائل پیش روی سیاستگذاران سینما میتواند مبنا و چارچوب نظری برای مجریان سینما قلمداد شود و روشنگر مسیر تلاشهای آنها باشد.
همچنین سید محمد بهشتی، مبدع سیاست حمایت، هدایت و نظارت در دهه شصت بر این عقیده پافشرد که نظارت در دوران قرنطینه معنا داشت و الان حمایت باید سرلوحه حکمرانی در سینما قرار گیرد.
روحالله حسینی از معدود معاونان نظارت و ارزشیابی که مسلط به دو زبان خارجی و صاحب مقالات و تالیفات منتشر شده زیادی و ازجمله داستان است، در همایش، دوگانه سینمای کمدی و اجتماعی را پیش کشید و دور شدن فیلمهای اجتماعی از شاعرانگی و استعاره را به نقد کشید و خام بودن دستمایههای اجتماعی و روایت غیرخلاقه را آفت سینمای اجتماعی دانست.
میماند یک نکته؛ اعطای جایزه پژوهش سال و فراخوانهای معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی در چند سال اخیر حول محورهای موردنظر، دامنه تحقیقات سینمایی را در کشور وسعت بخشیده است اما متاسفانه از نتایج تحقیقات صورت گرفته در عمل کمتر استفاده شده است و در متن برنامهها و حتی سخن و تحلیل مدیران ارشد سینمایی کشور، ردی از نتایج پژوهشهای انجام شده کمتر دیده و شنیده میشود؛حال آنکه معرفی و ارایه شایسته پژوهشهای برتر، سایر محققان و علاقهمندان را در جریان آنها قرار میدهد و جنبههای مهم و بدیع تحقیقات برنده جایزه سال برجسته میشد.
این رویکرد منفعلانه و کاملا اداری میتواند دامنگیر همایش یک روزه اخیر نیز بشود و آن را به یک نشست داخلی با حضور جمعیت محدودی بدل سازد.
برگزاری همایش در روزهای برفی تهران، نزدیک شدن به زمان برگزاری جشنواره و درگیر بودن بسیاری از عوامل سینما به آماده کردن نسخه نهایی فیلمشان در استودیوهای صدا و تدوین و لابراتوارهای دیجیتال، سبب شد تا همایش مخاطب سینماگر کمتری را به خود ببیند.
مضافا که پیش از این درباره همایش و محورهای آن اطلاعرسانی صورت نگرفته بود و اعلام یکباره زمان برگزاری آن، تحقق کامل اهداف موردنظر طراحان و مجریان را با تردید روبهرو میسازد.
چاپ و انتشار گزارش کامل همایش تا حدی میتواند شعاع مخاطبان غیرحضوری آن را وسعت دهد.
برچسب ها :سعید رجبی فروتن ، همايش يكروزه سينماي ايران
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰